Πέννα

  1.      Σλάβοι ηγέτες ομολογούν ότι είναι έποικοι    Σωτήρης Λ. Δημητρίου Για τον λόγο ότι, πρέπει να επαναλαμβάνεις το αυτονόητο όταν οι διπλανοί σου είναι  δύστροποι και ανιστόρητοι, οι οποίοι πρέπει οπωσδήποτε να σου κλέβουν και κάτι, επαναλαμβάνω κι εδώ τα αυτονόητα. Υπάρχουν καταγραμμένα να λέγονται  από κάποιες προσωπικότητες των ιδίων των γειτόνων μας!   1.     «Εμείς είμαστε Σλάβοι, δεν έχουμε καμία σύνδεση με τον Μέγα Αλέξανδρο. Ήρθαμε στην περιοχή τον 6ο αιώνα μ.Χ.» Tο 1992 ο πρώτος πρόεδρος των Σκοπίων, Κίρο Γκλιγκόροφ δηλώνει δημόσια ότι η πραγματική ταυτότητα του έθνους του είναι σλαβική και όχι μακεδονική, όπως υποστήριζαν και πως ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας. . https://www.youtube.com/watch?v=9-huPB71OLY   2. Γκεοργκιέφσκι: «Οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες» [βίντεο]                                                   Την ιστορική αλήθεια για την ελληνικότητα της Μακεδονίας αποκαθιστά ο πρώην πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Λιούμπκο Γκεοργκιέφσκι, σε πρόσφατη συνέντευξή του στον

Η   «πάλαι ποτέ» ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΑ, αποφάσισε, μαζί με το Υπουργείο Πολιτισμού, να ανακαινίσει με 2.000.000€ !!! (Δύο εκατομμύρια Ευρώ)   το κάστρο του Αλή πασά στην Κιάφα του Σουλίου! Τοποθεσία Μπίρα.           ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ *Στο ύψωμα της Κιάφας του Σουλίου βρίσκεται το ομώνυμο κάστρο. Έχει μήκος 120μ., πλάτος 50μ. και ύψος 7μ. Κτίστηκε από τους Ενετούς για την ασφάλεια των παραλιακών κτίσεων από τους Οθωμανούς. Ως γνωστό στα ερείπιά του έγινε η ανακατασκευή του κάστρου από τον Αλί πασά.  Το κάστρο στη θέση  Κιάφας  του Σουλίου Θεσπρωτίας,  είχε χτιστεί  από τον  Αλή Πασά  για να εμποδίσει την επανεγκατάσταση των Σουλιωτών στην περιοχή.  Αυτό έγινε στα ερείπια του ενετικού φρουρίου  Το Σεράι του Αλή Πασά στο Κάστρο Κιάφας. Χαλκογραφία Holland το 1815. Πηγή φωτ.: ΥΠΠΟΑ Οι κάτοικοι στο Τετραχώρι του Σουλίου, όταν ήταν σε κίνδυνο, κατέφευγαν σαν τελευταίο καταφύγιο στο ύψωμα   Μπίρα (ελληνικά: Τρύπα). Μετά από τα γεγονότα του 1803 έφυγαν ολοσχερώς οι Σουλιώτες κ

    Ο Οδυσσέας στην Θεσπρωτία και ο θάνατός του Η Τηλεγόνεια (ή Τηλεγονία), συνεχίζει τον μύθο από εκεί που τελειώνει η Οδύσσεια. Η Οδύσσεια τελειώνει με τη θεά Αθηνά να καταφέρνει να σταματήσει τη μάχη που ξέσπασε ανάμεσα στους συγγενείς των νεκρών μνηστήρων και τον Οδυσσέα. Τί έγινε όμως μετά, πως έζησε και πως πέθανε ο Οδυσσέας;   Του Σωτήρη Λ. Δημητρίου Προσπάθησε να ξαναφτιάξει τη ζωή του όμως η σχέση του με την Πηνελόπη αλλά δεν εξελίχθηκε καλά. Άρχισαν οι τσακωμοί καθώς η Πηνελόπη,   ακούγοντας τον Οδυσσέα να τις ιστορεί τα κατορθώματα και τις περιπέτειες της, ζήλεψε την Καλυψώ, στο νησί της οποίας ο Οδυσσέας είχε περάσει επτά χρόνια. Η ίδια τον περίμενε υπομονετικά και δεν υπέκυπτε στους μνηστήρες, ενώ αυτός έπεφτε από την αγκαλιά της Κίρκης, στην αγκαλιά της Καλυψούς.   Ο πατέρας του, ο Λαέρτης, ύστερα από ένα χρόνο πέθανε. Ο γιός του, ο Τηλέμαχος, έφυγε με κάποια φοινικικά πλοία που είχαν πιάσει λιμάνι στην Ιθάκη.

  Θεσπρωτία Θεσ(η) πρώτων – Θεσπρωτών   Οι κάτοικοι ονομάστηκαν «Θεσπρωτικόν έθνος» ή «Θεσπρωτικών φύλα» . Θεσπρωτία. Σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς οι Θεσπρωτοί είναι απόγονοι των Πελασγών ή του Δευκαλίωνα και της Πύρρας απ΄ τους οποίους γεννήθηκε ο Έλλην, ο γενάρχης των Ελλήνων. Από τη Θεσπρωτία   (θέση πρώτων), οι Έλληνες μετοίκησαν στη Θεσσαλλία (θέση άλλη ή θέση άλλων, Θεσσαλών), στη Φθία και στην υπόλοιπη Ελλάδα.   Στα κείμενα των αρχαίων συγγραφέων η ιστορική αλήθεια καλύπτεται από τον μύθο, ωστόσο ίσως είναι αλήθεια ότι η Θεσπρωτία είναι η κοιτίδα του Ελληνισμού. Άλλωστε μία από τις σπουδαιότερες προϊστορικές πολιτείες της ήταν η Έλλα. Η Θεσπρωτία στα αρχαία χρόνια επεκτεινόταν ως και την Εφύρα και τη Δωδώνη. Η Δωδώνη των Θεσπρωτών Στις αρχές του 4 π.Χ. αι. οι Μολοσσοί προσαρτούν τη Δωδώνη, την Κασσωπαία και γενικά ολόκληρη την ανατολική Θεσπρωτία, περιορίζοντας την εδαφική επικράτεια των Θεσπρωτών, οι οποίοι αν και επεκτάθηκαν στην Νότια Κεστρίνη, δεν ε

  Με οδηγό το εικοσιένα               Ανεβαίνω νοητά, ψηλά στις άγριες και όμορφες κορυφές του Σουλίου, της Μάνης και των Σφακιών, γεμίζει καθάριο οξυγόνο κάθε μου κύτταρο και κατεβαίνει μετά ο λογισμός μου στο λεύτερο πάφλασμα του κύματος της Ύδρας, των Σπετσών και των Ψαρών και γεμίζω τα πνευμόνια λεύτερο αέρα, από εκείνον που γέμιζε τα πανιά της πατρίδας στο μεγάλο της Ελλάδας ταξίδι από την αρχαιότητα. Και ύστερα στον Μοριά, στην Τριπολιτσά βλέπω να γυαλίζει το σπαθί του Κολοκοτρώνη προτού ο ήχος του ατσαλιού βουλιάξει σε εχθρικές σάρκες και όταν ακούω την τραχιά φωνή του: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» ,   φεύγω ήσυχος. Σε καλά χέρια η επανάσταση για λευτεριά σκέφτομαι!      Σωτήρης Λ. Δημητρίου      Περνάω το «αυλάκι» και ακούω στο Μεσολόγγι τις μπάλες των κανονιών, βλέπω την φωτιά του Καψάλη και ακούω τους θρήνους της εξόδου, βέβαιος ότι μετά την θυσία, σε λεύτερο Μεσολόγγι θα γυρίσει ο νους και η καρδιά μου. Και εκεί, ανάμεσα Ήπειρο και Βάλτο, Ξηρόμερο να