Μνήμες ασπρόμαυρης εποχής
Μνήμες ασπρόμαυρης εποχής Μνήμες και νοσταλγία, για μας τα παιδιά που μεγαλώναμε ανάμεσα στην αλάνα και σε δουλειές του σπιτιού. Σκληρή ζωή, ιδιαίτερα στο χωριό, παιχνίδι ξέγνοιαστο, κυρίως με ό,τι προσέφερε η φύση, θεωρούνταν φυσιολογικό να συμμετέχουν τα μικρά παιδιά στις σκληρές και επίπονες τότε δουλειές του σπιτιού, κοπιαστική ζωή, δύσκολες οι συνθήκες ακόμη και για το διάβασμα αλλά πιο αγνές οι εποχές πιο καθαρές οι καρδιές για τους πολλούς. Η επικοινωνία μας ήταν πάντα ευχάριστη και με γλυκό, εγκάρδιο το χαμόγελο, η χαρά της παρέας, η συμμετοχή και η ομαδικότητα, στο παιχνίδι, στις δουλειές και στις γιορτές. Απλόχερη η φιλοξενία, του φίλου, του συγγενή ή και του διαβάτη, του περαστικού από το χωριό μας. Κάθε συνεύρεση μπροστά σε ένα λιτό τραπέζι, ήταν μια γιορτή ακόμη και για τους μεγάλους. Για τους μικρούς, δημοτικού και κάτω, ίσως να ήταν το «τραπέζι», ένα τραπεζομάντηλο απλό, ίσως αντί για πιάτα να ήταν ένα ταψί που όταν επρόκειτο για τσούρ
