Πέννα

  Σουλιώτες - Αρβανίτες,   εποικίσαντες στην Κέρκυρα. Της Bandiera tου Αη Μαθιά Η ιστορία της ανθρωπότητας, είναι ουσιαστικά ιστορία πληθυσμιακών μεταναστεύσεων. Όλοι μας είμαστε απόγονοι, κάποιων κάποτε μεταναστών. Όλες οι πόλεις και οι οικισμοί δημιουργήθηκαν από κάποιους που είτε μεμονωμένα, είτε μαζικά και οργανωμένα έφυγαν από τα χώματα τους, και έκτισαν νέους οικισμούς σε νέα χώματα και νέες πατρίδες. Η ανθρώπινη περιέργεια, αλλά και η πείνα, η δυστυχία, οι άσχημες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας, οι λιμοί, η καταπίεση, αλλά κυρίως οι συνεχείς πολεμικές αναμετρήσεις ήταν οι κυριότερες αιτίες που ανάγκαζαν τους μακρινούς μας προγόνους  “να πάρουν των οματιών τους” . Ιδιαίτερα κατά τα χρόνια του Μεσαίωνα, όπου οι πολεμικές συρράξεις έγιναν πιο έντονες και φονικές, μεγάλες μάζες πληθυσμών, πολλές φορές και ολόκληρες εθνοτικές ομάδες, μετανάστευαν. Η ιστορία του Βαλκανικού λεγόμενου χώρου είναι πλούσια, σε τέτοιου είδους μεταναστεύσεις. Μια από τις μεγαλύτερες μεταναστεύσεις τω

  Ηγουμενίτσα, στα Πλατάνια εντός πόλης! Γράφει ο Σωτήρης Λ. Δημητρίου Για να έχουμε πλήρη ιστορική εικόνα ανεπανόρθωτης ζημιάς κατά της Ηγουμενίτσας, που έγινε στα Πλατάνια. Μιας παραλίας της οποίας το μόνο που της έλειπε, ήταν το ενδιαφέρον για να καθαριστεί, οργανωμένα και αποτελεσματικά. Μετά απλά μια συντήρηση χρειαζόταν με βάση την καθαριότητα, όπως κάθε γωνιά μιας πόλης… Το κόψιμο των πλατανιών   Την 10ετία του 1980, μεγαλώνοντας η πόλη, επεκτάθηκαν τα καταστήματα εστίασης και αναψυχής προς την «ανεκμετάλλευτη» ακόμη παραλία, στα Πλατάνια. Με ταχύτατους ρυθμούς ξεφύτρωναν κτίρια τα οποία το ισόγειό τους είχαν απαραιτήτως στο ισόγειο καταστήματα «προς ενοικίαση» και τα οποία γινόταν ανάρπαστα. Όσο η ομορφιά και η δροσιά των πλατανιών (το Καλοκαίρι) προσέλκυε κόσμο, τόσο η απληστία μεγάλωνε και πύκνωναν τα διάφορα καταστήματα. Η απληστία απαιτούσε περισσότερα τραπέζια από ότι μπορούσε ο χώρος να φιλοξενήσει. Γέμισε με ταχύτατους ρυθμούς από καφετέριες, κλάμπς, ταβέρνες κλπ

  Ο Σούλης, γενάρχης της φάρας του, έδωσε το όνομα στο Σούλι. Γενάρχης της φάρας των Θανασάτων ο Σούλης (Θανασούλης, Θανασούλιος => Σούλιος) Γράφει ο Σωτήρης Λ. Δημητρίου Απόδοση από την αρβανίτικη: Σωτήρης Λ. Δημητρίου Έχουν γραφτεί πολλές απόψεις, άλλες με κάποια λογική βάση και άλλες στηριγμένες σε μυθεύματα και σε αοριστολογίες της εποχής. Άλλες ηθελημένα, κάποιες αθέλητα. Η πιο αξιόπιστη περίπτωση όλων είναι αυτή του Ηπειρώτη λόγιου και ιστορικού συγγραφέα Ιωάννη Λαμπρίδη στα  "Ηπειρωτικά Μελετήματα", ο οποίος γράφει ότι το όνομα Σούλι προέρχεται από αρχηγό εποικιστικού γένους.             «Στρατιώτης και φυλάρχης πατριός εκ της φυλής των Τσιάμηδων ην ο Σούλης, ος (= ο οποίος) σκηνώσας εν τη νυν ομώνυμω περιοχή δέδωκε κατά το σύνηθες και το όνομα αυτού εις ταύτην». [*Η Ένσταση στον Ι. Λαμπρίδη είναι μόνο ότι, «φυλή Τσιάμηδων» ουδέποτε υπήρξε, παρά μόνο ο  γεωγραφικός προσδιορισμός «Τσιαμουριά» και η κάτοικοί της οι «τσιάμηδες» ασχέτου γένους ή φυλής]. Ο Ι. Λαμπρί

Τα τοπωνύμια στο Σούλι Έχουν γραφτεί αρκετές απόψεις περί των τοπωνυμίων στο Σούλι. Γράφει ο Σωτήρης Λ. Δημητρίου Για να μπορέσουμε να πλησιάσουμε την πραγματικότητα πρέπει πρώτα να ξέρουμε τις ακριβείς λέξεις με την πραγματική προφορά τους και όχι όπως γράφτηκαν από καλαμαράδες οι οποίοι δεν ήξεραν καθόλου το ιδίωμα που μιλιόταν εκεί, αυτήν την εποχή. Επίσης να αποκλείσουμε την μετατροπή λέξεων - τοπωνυμίων έτσι όπως έγιναν απεγνωσμένες προσπάθειες «ελληνοποίησης» τους ή αλλάζοντας φθόγγους που δεν μπορούσαν να προφέρουν. Μετά να αποκλείσουμε αυτές τις πιθανότητες που δεν είναι δυνατόν να ισχύουν. Έτσι θα υπάρχει μικρότερος όγκος προς έρευνα ή ετυμολογική ερμηνεία. Για να αποφασίσουμε να δώσουμε «ετυμολογική ταυτότητα μιας γλώσσας, ή διαλέκτου ή ιδιώματος πρέπει σε αυτή την προσπάθεια να γνωρίζουμε την ερμηνεία που θέλουμε να κάνουμε, τον τρόπο και τις συνήθειες του συγκεκριμένου λαού. Όταν αγνοούνται αυτά και πολλά άλλα και επιμένουν κάποιοι να ερμηνεύουν κάτι άγνωστο για αυτούς, θα