Πέννα

Μείναμε εμείς στην Χασιά Έναν ξεχωριστό συγγραφέα της Ηπείρου, είχε την χαρά και την τιμή να φιλοξενήσει το βράδυ της Παρασκευής 13 Οκτωβρίου η Δημοτική Ενότητα Φυλής.  Πρόκειται για τον Θεσπρωτό Σωτήρη Λ. Δημητρίου που αποδεχόμενος την πρόσκληση του Αντιδημάρχου Χασιάς Σπύρου Μπρέμπου ήρθε στον Δήμο Φυλής, από την Ηγουμενίτσα όπου ζει με την οικογένειά του, προκειμένου να παρουσιάσει στο βιβλιόφιλο κοινό το 1ο του συγγραφικό έργο «Μείναμε εμείς», από τις εκδόσεις «ΕΠΤΑ ΛΟΦΟΣ»  Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σχετικά, ο συντοπίτης του κι εξαίρετος μουσικός Γρηγόρης Πηλείδης « Με γλαφυρή πένα και με το ολοζώντανο γλωσσικό ιδίωμα που χρησιμοποιεί, μας μεταφέρει στην καθημερινότητα των Κουσοβιτσιωτών, αλλά ταυτόχρονα μας προσφέρει μια πολύχρωμη τοιχογραφία των ιστορικών γεγονότων, μιας από τις λιγότερο ιστορημένες εποχές του θεσπρωτικού αυτού χώρου. Στο βιβλίο ιστορούνται οι μάλλον άγνωστες και σκοτεινές σελίδες της Θεσπρωτίας: Η εποχή της τουρκοκρατίας, με τα πρώτα σκιρ

ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ Για το Σούλι και την Ελλάδα                                                                                                                       Γράφει ο Σωτήρης Λ. Δημητρίου ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΙΆΦΑΣ 1822 Μία είναι η πατρίδα, η Ελλάδα! Έλληνες είμαστε όλοι! Ό,τι συμφέρει στην κοινή πατρίδα την Ελλάδα, αυτό συμφέρει και στην μερική, το Σούλι! Ένας είναι ο αγώνας.   Ό,τι πάθωμε θα το πάθωμε όλοι μαζί . «Επρόκριναν ν’ αποθάνωσι παρά να αμαυρώσωσι το όνομά των δι’ απιστίας αποχωριζόμενοι ομοθρήσκων συμπολεμιστών». Τρικούπης. Το ίδιο γράφει και ο Σπηλιάδης. «Την πήρανε (την επανάσταση), με την συνηθισμένη τους ορμητικότητα και αποτέλεσαν την πρωτοπορεία των πολεμιστών της θυσιάζοντες το αγαπημένο τους Σούλι και εγκαταλείποντες όλες τις παραδόσεις της φυλής τους για να ενωθούν με τους νέους Έλληνες και να πάρουν κι αυτοί το όνομα Έλληνες». Γ. Φίνλεϋ. Έγραψαν όλοι οι Σουλιώτες μαζί ένα γράμμα στον Χουρσίτ. «Υψηλότατε Βεζίρ Μεχμέτ Χουρσίτ Πασά,    

ΠΟΥ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΑΝ ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ Από το 1803 ως το  1834 στην  τότε ελεύθερη Δυτική Ελλάδα     Κέρκυρα , Cartwright, 12 framed prints from Views in the Ionian Islands, 1821 Στα τέλη του 1803, οι Σουλιώτες κατόπιν συμφωνίας με τον Αλή εκκένωσαν το Σούλι, ύστερα από χρόνια μαχών και κατόπιν αιματηρής (όπως κατέληξε) συνθηκολόγησης…    Γράφει ο Σωτήρης Λ. Δημητρίου Το Μάιο του 1820 επήλθε οριστική ρήξη μεταξύ του Αλή και Σουλτάνου Μαχμούτ Β' και οι Σουλιώτες βρήκαν την ευκαιρία να επανέλθουν στα χωριά τους στις   12 Δεκεμβρίου   1820, αφού συμμάχησαν με τον πρώην εχθρό τους. Όσο ζούσε ο Αλής, οι Σουλιώτες παρέμειναν πιστοί του σύμμαχοι, αποκρούοντας τις δελεαστικές προτάσεις του   Χουρσίτ Πασά , που είχε διαταχθεί από τον Σουλτάνο να εξολοθρεύσει τον ομόλογό του των Ιωαννίνων. Όταν ο Αλής φονεύθηκε ( 17 Ιανουαρίου   1822), οι Σουλιώτες συνέχισαν να μάχονται τους Τούρκους υπό τον   Μάρκο Μπότσαρη . Μόνο μετά τη συντριβή των επαναστατημένων Ελλήνων στη Μά