Ένας φίλος Σμίξανε και χωρίσανε οι δρόμοι μας στην στρατιωτική μας θητεία. Κοινά πρωτόγνωρα βιώματα για μας στον στρατό, όπως σε όλους που υπηρετήσαμε! Και πέρασε ο καιρός και τα χρόνια, μέσα στης καθημερινότητας την ματαιοδοξία, στο επιθυμητό και ανεπιθύμητο που σε τυλίγει, μέσα στους αγώνες της ζωής και της επιβίωσης, στους λαβύρινθους των σκέψεων, των ενασχολήσεων και των εκπληρωμένων ή ανεκπλήρωτων ερώτων ή ονείρων. Πάντα στις παραφυάδες του νου και της σκέψης, μέσα στις αναδρομές της νιότης έρχονται και νοσταλγίες που κρατάνε ζωντανές τις θύμησες. Φίλοι που μας συντροφεύουν στην ζωή ή στην μνήμη. Φίλοι που κάπου θα υπάρχουν… Αλλά πού; Ζήσαμε πολύ κοντά, μοιραστήκαμε, πράγματα, συναισθήματα, στιγμές. Μοιραστήκαμε ακόμη την συνύπαρξη χωρίς να μιλάμε. «Οι σιωπές κάνουν τις πραγματικές συζητήσεις μεταξύ φίλων. Αυτό που μετράει δεν είναι να μιλάς, αλλά να μη χρειάζεται να μιλήσεις». Είχε πει για αυτό η Margaret Lee Runbeck, 1905-1956, Αμερικανίδα...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου