Ζάλογγο, Ρηνιάσα, Πύργος του Δημουλά. Θυσία και αυταπάρνηση
Η ΘΥΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΕΣ Γράφει ο ΣΩΤΗΡΗΣ Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ως γνωστόν το Σούλι λειτούργησε ως προμαχώνας της επανάστασης. Πολλοί ήταν αυτοί που ήθελαν αυτούς τους σκληροτράχηλους, αξιόμαχους και εμπειροπόλεμους ατρόμητους επαναστάτες ως συμμάχους για να συμπρωταγωνιστήσουν με τους άλλους κλέφτες στην κεντρική και Νότιο Ελλάδα στην επανάσταση του ΄21. Για να γίνει αυτό έπρεπε να «ξεριζωθούν» από την γη τους και για να το πετύχουν κάποιοι, τους ήθελαν διασπασμένους! Δεν είναι όμως του παρόντος η ενασχόληση μας με αυτό. Το Σούλι μετά από τον 3ετή και πλέον, αποκλεισμό των περασμάτων από τον Αλί πασά, τον Λιάπη τουρκαλβανό και τις στερήσεις των βασικών αγαθών, αναγκάστηκε να κάνει αξιοπρεπή συνθήκη για να φύγουν οι Σουλιώτες με τις οικογένειές τους. Μετά την ανατίναξη του Κουγκίου στις 13 Δεκεμβρίου 1803, βρήκε πρόφαση ο Αλί πασάς ότι παραβιάσθηκε η συνθήκη, διότι δεν του παραδόθηκαν τα μπαρουτόβολα όπως όριζε η συνθήκη. Αυτό βέβα